Kia Ora Nieuw-Zeeland!

Op 16 maart landde ik in Auckland, Nieuw-Zeeland. Dit bijzondere land ‘down under’ werd in 1642 door Nederlanders ontdekt (joe!) en naar onze eigen provincie Zeeland vernoemd: Nova Zeelandia. Als Abel Tasman destijds aan land was gegaan, hadden ze hier vandaag de dag misschien wel Nederlands gesproken en hagelslag gegeten! Helaas is onze Abel doorgevaren en was James Cook de eerste ontdekkingsreiziger die voet aan wal zette in Nieuw-Zeeland. We mochten gelukkig wel een inspiratiebron blijven voor de naam: Nova Zeelandia werd vertaald naar New Zealand.

Voor Nederlanders is Nieuw Zeeland de verste bestemming ter wereld om naartoe te reizen, het is zo’n 22 uur vliegen! Dit is dus officieel het verste land dat ik ooit bezocht heb.
Nieuw-Zeeland staat bekend om haar fantastische natuur, de vriendelijke bevolking (ook wel Kiwi’s genoemd), en de Maori geschiedenis. Tijdens deze 6 weken hoopte ik hier dus vól in ondergedompeld te worden!

Ik begon mijn reis in Auckland, bovenin het Noordereiland. Op het vliegveld kreeg ik een lift van een aardig Japans stel dat toevallig dezelfde kant op moest. In Auckland verbleef ik in een hostel met voornamelijk Franse reizigers. Niet het leukste of schoonste hostel dat ik tot nu toe gezien heb, maar ook smoezelige hostels horen een beetje bij het backpacken. Mooi excuus om lekker veel op pad te gaan!
Auckland heeft een wat gekke vibe: het is een van de grootste steden in Nieuw-Zeeland en het is niet bepaald ‘gezellig' (zoals wij Nederlanders dat zo mooi kunnen verwoorden). Het is ook niet per se een heel mooie stad. Volgens de Kiwi's zijn de steden in Nieuw-Zeeland natuurlijk ook niet het hoogtepunt van de reis, dat is de natuur! In de vele Aziatische restaurantjes of Foodcourts in Auckland kun je wel heel lekker eten, dus van mijn lunch en avondeten heb ik zeker genoten. De rest van de tijd bracht het liefst door in het park of bij een van de vele leuke koffietentjes in het centrum. Daar kon ik onder het genot van een Chai Latte de rest van mijn reis plannen!

Ik schafte een buspas aan van Intercity. Het is relatief gemakkelijk om rond te reizen in Nieuw-Zeeland: je hebt de keuze uit 4 busmaatschappijen of je huurt je eigen auto. Twee busmaatschappijen (Intercity en Naked) worden veel gebruikt door locals omdat ze je snel van A naar B brengen. De andere twee (Stray en Kiwi Experience) zijn voor toeristen en bieden volledige trips en activiteiten aan. Achteraf gezien ben ik erg blij dat ik koos voor Intercity, omdat het me de mogelijkheid gaf om iedere dag zelf te kiezen waar ik heen ging. Veel vrijheid dus. Ook houd ik er niet zo van om met de toeristenbus te gaan, omdat je van hotspot naar hotspot gaat en wellicht mooie onbekende plekjes mist. Dat stukje avontuur, daar gaan we voor!

Met een Nederlands stel dat ik had leren kennen vierde ik Sint Patricksday in Auckland. Deze feestdag wordt door Ieren over de hele wereld gevierd, en het is dan ook de bedoeling dat je lekker helemaal in het groen de straat op gaat! We keken naar de optocht vol muziek en feestende Ieren, en genoten daarna van een echte Guinness: leuk om eens zo’n feestdag op reis mee te maken!

Na twee dagen Auckland reisde ik met Intercity af naar het noorden. Het plaatsje wat ik daar bezocht heet Paihia. Dit kustplaatsje is bekend om de goede ligging ten opzichte van de Bay of Islands (die ik helaas niet kon bezoeken vanwege het slechte weer) en omdat de eerste kerk van Nieuw-Zeeland er staat. Ook werd hier ooit het eerste gemengde huwelijk tussen een Maori vrouw en een Engelse smid gesloten.
Omdat het op de dag van mijn aankomst wat regenachtig was, besloten mijn kamergenootje en ik een korte hike te doen naar de lokale watervallen. De natuur hier is fantastisch en zelfs op regenachtige dagen is het de moeite waard om een wandeling te maken. De dag erna vertrok ik met de bus naar Cape Reinga, het (bijna) meest noordelijke punt van Nieuw-Zeeland. Wederom was de natuur daar prachtig! De oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland, de Maori, noemen Cape Reinga “Te Rerenga Wairua”. Dit betekent “plaats van de geesten” of ook wel “onderwereld”. De Maori geloofden dat de geesten van de doden zich hier klaar maakten om terug naar Hawaiki gaan, de plek waar de eerste Maori rond 1300 vandaan kwamen. Een ander bijzonder detail aan Cape Reinga is dat de Tasman Zee en de Stille Zuidzee hier samenkomen. Ze botsen als het ware tegen elkaar: soms komen er golven van wel 10 meter voor!

Na het bezoek aan de Kaap gingen we met de hele groep door naar de volgende activiteit: sandboarden! Vlakbij Cape Reinga vind je de Sand Dunes. Deze torenhoge zandheuvels zijn door de natuur gevormd en mega leuk om vanaf te boarden! We kregen allemaal een klein board en moesten naar boven lopen. In het begin was het even spannend om het best stijl was! Ik geef het toe: ik heb wat zand gegeten. Zowel inwendig als uitwendig goed gescrubd dus! Na wat gestuntel hadden we de smaak te pakken en zijn we een stuk of 4 keer naar beneden geraced! Na het sandboarden ging de bus ook nog even op het strand rijden. Want we hadden blijkbaar nog niet genoeg zand achter onze oren.
Op de terugweg stopten we voor een echt Nieuw-Zeelandse portie fish en chips. Nomnom!

Na mijn bezoek aan het Noorden daalde ik weer af naar beneden, via Auckland naar het plaatsje Matamata. De plaatsnamen hier zijn vaak in Maori, en je hoort veel klanken meermaals terugkomen in één woord. Voorbeelden zijn: Matamata, Takaka, Pauatahanui, Whangamomona, Kerikeri, Kaitaia, Kawakawa enzovoorts. Soms staan er Maori teksten op kunstwerken of bij toeristische trekpleisters, en wanneer ik die hardop probeer te lezen raakt mijn tong in de knoop.

In Matamata was maar 1 ding dat ik écht graag wilde zien: Hobbiton!! Ik ben een groot fan van de Lord of the Rings films en dan kun je de woonplaats van de hobbits natuurlijk overslaan. Het was in één woord fantastisch! Zelfs de weg naar Hobbiton toe is adembenemend. Je bent omringd door fel-groene heuvels, kleine meertjes, oude eikenbomen en mysterieuze bergen op de achtergrond. De set ligt midden in de velden op de boerderij van de familie Alexander. Peter Jackson klopte daar in 1998 aan en bouwde in een paar jaar een prachtig dorpje met 37 Hobbit huisjes. Wat een mooie set, en wat een werk kruipt er in die filmproducties! Omdat ze de boel moesten afbreken na LOTR en opnieuw opbouwen voor The Hobbit, besloot Peter dat het dorpje na de tweede opbouw mocht blijven staan. Zodat gekke fans zoals ik het nog kunnen zien, joepie! Als je benieuwd bent naar de foto’s: op mijn Instagram staan er een paar om bij weg te dromen!

Mijn eerste week in Nieuw-Zeeland was dus kort gezegd “pretty amazing!”. Stay tuned, want er komt nog veel meer aan! Tot snel!