Laatste dagen in Ozzie

Aan alle roadtrips komt helaas een eind, en dus ook aan die van ons aan de oostkust van Ozzie. De laatste dagen van ons avontuur hebben we doorgebracht in Queensland. Hoewel het overgrote deel van Australië droog en plat is, zie je in deze groene staat exact het tegenovergestelde terug. Met haar groene oerwouden, kronkelende rivieren, watervallen en gevarieerde wildlife is het een fantastische omgeving om lekker buiten te zijn. Het is er ook warmer en vochtiger dan in New South Wales. Vanwege de vele bananenplantages die er voorkomen worden de inwoners van Queensland ‘Banana Benders’ genoemd. Wel een tijdrovend klusje hoor, al die bananen buigen..

De leukste activiteiten op ons lijstje voor Queensland waren dan ook lekker in de openlucht! We hebben bijvoorbeeld een surfles gevolgd in Agnes Water, een klein plaatsje aan de kust. Voordat we naar het strand vertrokken kregen we een korte uitleg van een voormalig surfinstructeur van een jaar of 60. Hij had lang wit haar en zijn voorkomen deed me een beetje denken aan een kerstman in de tropen; zijn surfpetje en zwemshorts een teken dat hij in de surferswereld nog steeds thuis was. Hij noemde alle meisjes in onze klas liefkozend ‘Doll' en legde met plat Australisch accent uit hoe de surfles eruit zou gaan zien. We werden door twee andere instructeurs uiteindelijk geholpen met het surfen, waardoor het iedereen in de klas lukte om te blijven staan! Ik was wat zenuwachtig om te beginnen met surfen, mede omdat mijn alter-ego ‘Bridget Jones’ heet en mijn oog-hand coördinatie nogal te wensen over laat. Maar ik kwam er nog relatief goed vanaf met maar 1 blauwe plek en een berg lachwekkende foto’s van geconcentreerde gezichten en zwevende ledematen. Aan het einde van de dag ontdekten we twee paar knalrode benen en billen in de spiegel. Na zo’n toffe ochtend namen we die maar op de koop toe.

Na het surfen vertrokken we met onze bavianen-billen naar Town of 1770, een heel klein plaatsje vlakbij Agnes Water. Dit plaatsje is vernoemd naar het moment dat James Cook en de bemanning van de Endeavour voor de tweede keer voet aan wal zetten tijdens de ontdekkingsreis naar Australië. We hebben wat rondgewandeld op het uitzichtpunt, en gingen daarna lekker pizza eten in Agnes Water.

De dag erop hebben we overnacht in een plaatsje dat Kinka Beach heet. In Kinka Beach zelf is niet heel veel te doen, maar wat we beleefden maakte deze tussenstop zeker avontuurlijk! Wij hadden namelijk bedacht dat we op een gratis 4WD camping spot zouden gaan slapen.
Want gratis is fijn. En we blijven Nederlanders natuurlijk.
Dus we reden onze uit de kluiten gewassen Beer met enige moeite door mini-paadjes in het riet om de gratis camping plaats te vinden. Na 20 minuten rondbanjeren door zand en plassen in the middle of nowhere, vonden we een kleine lagune en wat open plekken. We parkeerden op een verhoogde zandbank naast het water: perfect spot! We hadden geweldig uitzicht over de lagune en we stonden nog lekker in het zonnetje. We maakten wat grapjes over de mogelijkheid dat er misschien wel krokodillen zouden zitten, maar toen we bubbeltjes in het water zagen kwamen we tot de conclusie dat het vast gewoon vissen waren. Enthousiast begonnen we met koken op ons gasfornuisje: we zouden een Indiase curry maken. De zon begon te zakken en ik had net de kokosmelk in de pan gegooid, toen er overal kleine vliegjes vandaan begonnen te komen. Zandvlooien! Binnen mum van tijd waren we omringd en werden we compleet lek gestoken. We ruimden vliegensvlug alle spullen op en doken in de auto. Omdat we door onze roodverbrande bavianen-billen niet op onze rug konden liggen, parkeerden we onszelf op onze buik op het matras achterin de auto. Daar lagen we dan, met ieder 20 vlooienbeten en met onze billen naar de ventilator gericht, onze mislukte curry op te eten..

En het werd nog spannender. Midden in de nacht werd ik wakker om naar het toilet te gaan. Toen ik gehurkt naast de auto zat om te plassen (want gratis kampeerplaatsen hebben geen wc’s), hoorde ik iets vreemds. Links van mij klonk een hard spetterend geluid, alsof er iets op het water sloeg. Een staart? Het geluid klonk steeds harder en ik werd wat bang, dus ik hees gauw mijn broekje op en sprong terug de auto in. Lisa werd wakker en samen tuurden we achterdochtig door de achterruit. Het water in de lagune was ook enorm gestegen. We zagen niets in het donker, maar we hoorden heel de nacht gespetter en geklets op het water. Zaten er dan toch krokodillen? Tot op de dag van vandaag weten we het niet zeker: maar als ik erover nadenk was ons plekje aan het water omringd door mangroves wel de ideale woonplaats voor een krokodil.

Na het krokodillen avontuur wilden we graag van Airlie Beach naar Cairns rijden, maar we zijn met de auto niet verder gekomen dan Townsville. Door zware storm en regenval waren er overstromingen tussen Townsville en Cairns, waardoor wegen afgesloten moesten worden. Na overleg met de verhuurder mochten we de auto gelukkig in Townsville droppen. We besloten met het vliegtuig naar Cairns te gaan, zodat Lisa haar vlucht nog zou halen.
In Cairns verbleven we in een hostel met de naam Tropical Days, en een beter naam hadden ze niet kunnen kiezen. Overal hingen hangmatjes en er was zelfs een zwembad. Het tropische sfeertje in het hostel paste perfect bij mijn volgende bucketlist item: het Great Barrier Reef zien! Het stond al jaren op nummer 1, en nu mocht ik ein-de-lijk gaan! De boot die ons erheen bracht vanuit Cairns heette Reef Experience. Het is een betrouwbare organisatie met een enthousiaste crew, en ze staan erom bekend snorkeltrips te maken naar de verste eilandjes van het Outer Reef. We maakten 2 snorkeltrips en kregen wat uitleg van een bioloog over de verschillende soorten koraal en vissoorten die voorkomen op het rif. Om een lang verhaal kort te maken: ik vond het rif fantastisch! Het was zo ontzettend fijn om te zien dat het rif op de plaats die we bezochten nog zó gezond en levendig was!
Omdat het Great Barrier Reef enorm beschadigd is en veel prachtig koraal verloren gaat, is maar 7% van het rif beschikbaar gesteld voor toeristen, en het is mogelijk dat dit binnen de komende jaren minder zal worden. Ik voel me dus een enorme geluksvogel dat ik dit heb mogen meemaken!

Na het Great Barrier Reef heb ik nog een paar dagen doorgebracht in Cairns. Ik nam afscheid van Lisa en begon met het plannen van mijn volgende avontuur: Nieuw Zeeland!
Op 16 maart stapte ik op de vlucht van Cairns naar Auckland, en terwijl ik uit het ronde raampje naar beneden keek dacht ik:

Goodbye Australia, I’ll be back!